GARŁACZ ŚLĄSKI KORONIASTY


GARŁACZ

GÓRNOŚLĄSKI

KORONIATY

 

Pochodzenie:

Od dawna hodowany na Górnym Śląsku, później rozpowszechniony na terenie Niemiec.

Wrażenie ogólne:

Smukły, elegancki, jednak silny garłacz z muszlowatą koroną, oczy koloru perłowego. Postawa wyprostowana i swobodna. Tylna partia krótsza niż przednia, harmonijny we wszystkich partiach ciała, bardzo żywy temperament.

Wzorzec: cechy rasowości.

Głowa:

Podłużnie zaokrąglona, dość pełna, z szeroką, pełną, dobrze zaokrągloną koroną z rozetami.

Oczy:

Koloru perłowego, dopuszczalne małe krwiste żyłki.

Brew:

Wąska, koloru cielistego do czerwonego.

Dziób:

Względnie długi, niezbyt mocny, ciemny u niebieskich, niebieski -groch, czerwono - płowych, czerwono i niebiesko - siwych; koloru rogowego u niebiesko - płowych i niebiesko – płowych –grochów; jasny lub koloru cielistego u wszystkich pozostałych kolorów ( u czarnych dopuszczalna muszka). Woskówki gładkie.

Szyja:

Możliwie długa, im dłuższa tym lepiej, masywna, wygięta do tyłu. Wole duże. U nasady przy piersi zaznaczona talia, u góry bardzo mocno wydęta (w formie gruszki) i sięgająca tak wysoko, że dziób na niej spoczywa.

Pierś:

Niezbyt szeroka, brzuch z talią długi.

Plecy:

Długie, w prostej linii opadające. Barki dobrze wypełnione, ale niezbyt szerokie i nie wystające.

Skrzydła:

Mocne, przylegające, zwarte.

Ogon:

Wąski, zamknięty, tworzy wraz z plecami wciętą linię, nie dotykając podłoża.

Nogi:

Nieopierzone, proste, swobodne i szeroko nie rozstawione. Podudzia zupełnie widoczne.

Upierzenie:

Dobrze rozwinięte, gładko przylegające; „połamane” końce skrzydeł są uważane za zaletę.

 

Rodzaje kolorów:

Jednokolorowe i białolote; czerwone, czarne, żółte, niebieskie bez lub z czarnymi pasami, niebiesko - płowe z pasami, niebieski - groch, niebiesko – płowe - groch,


czerwono – płowe -groch, żółto – płowe -groch, czerwono - płowe, żółto - płowe; szymle: niebieskie, czerwone, żółte. Białe. Srocze: czarne, niebieskie, niebieski - groch, czerwone i żółte.

Kolor i rysunek:

Jednokolorowe: wymagany jest jednolity kolor i takie same plecy. U niebieskich występują odcienie od ciemnego - poprzez jasny - do przejrzystego błękitu. Pasy wyraźne, przechodzące, czyste w kolorze. U białolotych winno być 6 - 9 białych lotek.

Niebieskosiwe (szymle): zasadniczy kolor delikatny, srebrno połyskujący niebiesko-szary (nie może być biały na brzuchu i udach). Upierzenie od spodu ciemne do czarno-szarego. Tarcze skrzydeł równomiernie bardzo delikatnie cętkowane na biało, tak jakby przeciągnięte lekko siwym nalotem. Ogon wydaje się mętny z powodu jaśniejszego obramowania piór. Pasy na skrzydle i ogonie czarne. Skrzydła możliwie najciemniejsze. W upierzeniu szyi, barwa podstawowa, końcówki piór są jasne, a część środkowa piór jest ciemna. Ponad częścią ciemnej partii piór, znajduje się zielonkawy połysk (słabszy na jasnych końcówkach). Jasne końcówki nadają ten oczekiwany siwy kolor, który przy nadętym wolu, połysk jest przerwany przez widocznie ukazującą się środkową część upierzenia (kreskowanie lub smugi). Kolor głowy jest taki sam jak tułowia.

Czerwone i żółte szymle: poprzez słabo stonowane dolne upierzenie kolor głowy i tułowia wydaje się śmietankowy, tarcze skrzydeł białawe. Pasy na skrzydłach są intensywnie czerwone lub żółte i dobrze rozgraniczone. Lotki na zewnątrz są białawe, do wewnątrz barwa podstawowa. Ogon jasny bez pasa. W upierzeniu szyi jest w zasadzie trzy piąte piór białych. Z przodu znajduje się czerwona lub żółta, lśniąca lekko zielenią plamka, która jest dookoła otoczona białą obwódką. Ta barwna plamka widoczna jest jako cętkowanie, słabsza jest przy nie wydętym wolu, mocniejsza i lepiej rozmieszczona (nie płasko) przy wydętym wolu.

Srocze: kolorowe są: głowa, szyja, pierś, plecy, barki i ogon.

Duże błędy:

Za mały, ociężały, za długi tułów, płaska lub zbyt sztywna postawa; słabe, zbyt szeroko osadzone wole lub krzywe; za głęboko ustawiony, opierzone nogi. Przy wszystkich rodzajach rysunku i kolorów; matowe lub nieczyste kolory, białe plecy, krótkie, nierówne lub nieczyste pasy, słaby grochowy rysunek. Szymlowatość; za mocny, zbyt słaby lub bardzo nierówny rysunek szyi, nieczysty kolor tarczy skrzydeł, przy niebiesko - siwych biały brzuch, uda lub plecy, przy czerwonych szymlach niebieski kolor na brzuchu i klin pod ogonem. Przy czerwonych szymlach jasny, przy żółtych szymlach zaciemniony dziób; u białolotych mniej niż 6 białych lotek, biały brzuch, dużo białych piór na odbycie i udach, mocna sitowość lub białe pióra w ogonie.

Uwagi do oceny:

Kształt figury – postawa – wole – postawa – kolor - rysunek – kolor dzioba i oczu, ogólny wygląd.

 

 

 

Grupa IV Dęte

Obrączka numer 8

Wydanie 2001

KONTAKT tel.695934029 e-mail: n.w.gond@vp.pl
 
Właściciel tej strony nie aktywował dodatku "Toplista"!
 
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja